مردم استان سمنان در بافتن پارچه‌های نخی و پشمی از قبیل برک، شال و گلیم‌های الوان مهارت بخصوصی داشتند. به همین جهت، فرش خانه‌های بیشتر مردم سمنان از گلیم محلی بوده است ولی برخی از اهالی سمنان از یک نوع فرش پشمی بنام نمد که روی آنها با پشمهای رنگی منقش شده بود استفاده می‌کردند.
تهیه و صدور نمد که آثار محدود آن تاکنون در سمنان باقی‌مانده یکی از اقلام صادراتی سمنان بشمار میرفته ولی با روی کار آمدن فرش‌های ارزان قیمت و نیز پارچه‌های پشمی، اهمیت نمدمالی یکباره از بین رفته و مردم عموماً بدون توجه به کاربرد هر محصولی ناخودآگاه آنرا کنار می‌گذرند و به دنبال محصولات وراداتی و بدون زحمت می‌روند.
متأسفانه نمدمالی یکی از مشاغلی است که در سمنان در حال غروب است. با این‌حال استان سمنان هنوز یکی از پیشکسوتان این حرفه به شمار می‌رود و از نظر کیفیت و میزان تولید، جایگاه قابل قبولی دارد. وضعیت فعلی تولید نمد در استان سمنان از نظر کیفی بسیار مطلوب است و مراکز تولید نمد در شهرستان‌های سمنان، دامغان و روستای ابرسیج شاهرود است.
مواد اولیه مصرف شده در نمد مالی پشم است که در اندازه های مختلف تهیه می‌شود. آنچه در نمد مالی می‌توان مشاهده کرد، ذوق و هنر، به همراه تحرک تولید کننده است که با ایجاد فشار و رطوبت و حرارت، موجب درهم‌رفتن الیاف پشمی و در نهایت تولید نمد می‌شوند. تولیدات نمدی علاوه بر استفاده شخصی ساکنین سمنان، به روستاهای شمالی استان و شهرستان مازندران ارسال می‌شود.
از ویژگی‌های نمد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد؛
عایق رطوبت، گرما و سرماست، انعطاف‌پذیر و مستحکم است و عمر طولانی دارد، ابزار ساخت آن ارزان و محدود است، مواد اولیه قابل دسترس و ارزان می‌باشد، از پشم بصورت خام استفاده می‌شود و احتیاج به صرف نیرو و فعالیت اضافه جهت فرآوری ندارد، نرم است و زمان ساخت آن کوتاه است.
همه این مزایا سبب شده است که نمد جای خاصی را در درجه اول در زندگی روزمره گروه‌های کوچ‌نشین و در درجه دوم در زندگی مردم روستاها داشته باشد.
