وی از عرفای به نام و صاحب آوازه اواخر قرن ۵ و اوایل قرن ۶ هجری قمری است. این عارف صافی، خانقاهی در سمنان ساخت. این خانقاه در سمنان شهرت عجیبی کسب کرد اما در حال حاضر آثاری بر جای نمانده، تنها محله‌ای در نزدیکی مقبره پیر علمدار به نام سکاکیه نامیده می‌شود. شیخ علاءالدوله سمنانی پس از ترک دربار ارغون خان و رها کردن مال و مقام، به تعمیر آن همت گماشت و در همان جا به ریاضت مشغول شد.
تاریخ زندگی وی معلوم نیست اما شیخ علاء‌الدوله سمنانی وی را صاحب شجره و مردی مجتهد در مقام فیض و مقبول اولیاء روزگار دانسته است. شیخ علاء الدوله سمنانی در کتاب “العروه الاهل الخلوه و الجلوه” پیرامون شخصیت سکاک سمنانی نوشته است:
“و خانقاه سکاکیه را عمارت کردم که منسوب بود به شیخ مقدم شیخ حسن سکاکی، که از اقران شیخ معظم شیخ ابوسعید ابوالخیر بوده و شیخ ابوالحسن خرقانی و شیخ المشایخ ابو عبدالله الداستانی صاحب الشجره بوده و آن شیخ حسن سکاکی که مردی معبد و مجتهد بوده و در مقام فیض و مقبول اولیاء روزگار که ثابت بوده قلم زبان او و زیان قلم او بر شریعت مصطفوی و طریقت مرتضوی متجلی بوده و روح او به اسرار طریقت و آیات حقیقت.
او از اصحاب شیخ حسن بستى بوده است.”