اتاق بازرگانی تشکلی است که در آن تجار عمده و صاحبان صنایع برای هماهنگی فعالیت‌های خود و چانه‌زنی با نهادهای حکومتی برای تامین منافع‌شان تلاش می‌کنند.
اتاق‌های بازرگانی دو وظیفه عمده دارند که به وظایف درونی و بیرونی تقسیم می‌شود. در مورد وظایف برون‌سازمانی اتاق‌های بازرگانی باید گفت تهیه طرح‌های مشخص اقتصادی از بارزترین این وظایف است تا با استفاده از این طرح‌ها بتوانند پیشنهادهایی را برای سه قوه به عنوان مشاوران آنها تعریف کنند. این در حالی است که ارائه مشاوره به قوای مجریه، مقننه و قضائیه وظیفه‌ای است که در قانون برای اتاق‌های بازرگانی تعریف شده است.
بنابراین یکی از وظایف اتاق‌ها این است که در ارتباط با مشکلات بخش خصوصی پیشنهادهایی را به سه قوه ارائه و در جهت اقتصاد و منافع کشور طرح‌ها و پیشنهادهای لازم را ارائه کنند.
دومین وظیفه اتاق که از وظایف بیرونی آن محسوب می‌شود رسیدگی و حل مشکلات و معضلاتی است که بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کند. به هر حال باید قبول کنیم در کشوری زندگی می‌کنیم که باید در آن از سوی دستگاه‌های حاکمیتی مجوزهای بسیاری را برای فعالیت‌های خود دریافت کند و از سوی دیگر بوروکراسی شدیدی در آن حاکم است و بین هشت تا پنج درصد اقتصاد ما دولتی یا شبه‌دولتی است. بنابراین از وظایف اتاق است که با علم به این شرایط مسائل و مشکلات خود را به خصوص با دولت حل کند.
