خانه طاهری

خانه طاهری در محله اسفنجان سمنان و فاصله کمی از خانه کلانتر(رجبی) قرار گرفته است و قدمت آن به دوره قاجار می‌رسد. این بنا با مساحت ۱۶۳۰ متر مربع زمین و ۱۲۴۰ متر مربع زیربنا، خانه‌ای بزرگ و اعیانی وسیع است که بخش‌های آن شامل هشتی، اطاق خادم، آب انبار، بنای بیرونی، بنای اندرونی، زیرزمین با سقف‌های زیبا، بادگیر کوچک که به اطاق و زیرزمین هوای خنک می‌دهد، ایوان و آشپزخانه می‌باشد، درهای چوبی این بنا تقریباً سالم هستند و ظرافت کار نجاران آن زمان را یادآور می‌شود. قسمت اعظم آن مرمت شده در تملک سازمان میراث فرهنگی است و در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۳۱۰۹ به‌عنوان یکی ازآثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ورودی خانه طاهری را عناصری چون درایگاه، دو پیرنشین، دو درب داخلی هدایت‌گر و دالانی که محرمیت خانه را تضمین ‌می‌کند، تشکیل می‌دهند. درب سمت راست، درِ فضای ورودی به ایوان شرقی ساختمان که فضای به نسبت خصوصی و محرم‌تر است باز می‌شود و درب سمت چپ به میان‌سرا و با چهار پله به ایوان جنوبی راه دارد. همچنین حیاطی دیگر در قسمت شمالِ خانه (پشت قسمت تابستان‌نشین) وجود دارد که حیاط بیرونی بوده و فضاهای خدماتی در آن قرار داشته‌اند.
طرح این بنا به صورت حیاط مرکزی است و نحوه قرارگیری فضاها و عناصر مختلف گرداگرد آن برگرفته از الگوهای معماری اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی می‌باشد. این خانه دارای ورودی بسیار زیبایی است که با یک هشتی کوچک و چند پله به حیاط مرکزی راه می‌یابد. خانه دارای دو حیاط بوده که حیاط اصلی ابتدا و حیاط فرعی در پشت خانه قرار داشته و درگوشه‌ای از آن مطبخ‌خانه قرار گرفته‌است. با توجه به معماری قسمت پشتی خانه مشخص می‌شود که حیاط نیز فضای سبز یا باغی بوده‌است. عمده تزیینات این خانه شامل آجرکاری سر در ورودی و نماخانه و گچ‌کاری دیواره اتاق‌ها می‌باشد. از جمله زیبایی‌های معماری به کار رفته در این خانه می‌توان به استفاده از قوس‌های فراوان، گچ‌بری سر ستون‌ها و پایه‌ستون‌ها در ایوان‌ها و … اشاره کرد.