موسیقی استان سمنان با تاثیر پذیری از ملودی های مازندرانی،خراسانی و اقوام مهاجر ترک، امروز عمدتاً به صورت اشکال موسیقی کلاسیک ایرانی و تا حدودی هم با اشکال موسیقی فولک ویژه اقوام مهاجر ترک زبان خودنمایی می کند. در حال حاضر،عمده ترین جریان موسیقی استان، موسیقی کلاسیک و معاصر ایرانی است و مراکز آموزش و تبلیغ محدود آن در شهر های بزرگ استان ایجاد شده است.
در گذشته،در شهر سمنان ،نوازندگان و یا گروه هایی تحت عنوان” لوطی باشی” حضور داشتند که به صورت حرفه ای به فعالیت های موسیقیایی می پرداختند، اغلب این گروه ها با اجراهای ترکیبی خود ،اعم از موسیقی،نمایش، طنز ،شعبده بازی و…..عهده دار رونق بخشیدن به مجالس شادی بودند.یکی از قدیمی ترین لوطی های سمنان به نام ” اکبر” در زمان احمدشاه(اواخر قاجار) و پهلوی اول می زیسته.
فعالیت های موسیقیایی لوطی باشی ها تا حدود 15 سال بعد از انقلاب اسلامی ادامه داشته و بعد از آن تاریخ به تدریج کمرنگ شده و حضور اجتماعی خود را از دست داده است.
سازهای مورد استفاده لوطی ها شامل:کمانچه،سرنا،نی، ضرب، دایره، نقاره مضرب زورخانه بوده است.
در کنار آثار موسیقیایی گروه های ذکر شده،ترانه های مردمی و عامیانه نیز به طور گسترده و فراگیر مورد استفاده بوده، که دارای مضامینی چون نقد،طنز یا هجواند و از سوی خوانندگان مورد توجه بوده است. اشعار این ترانه ها به زبان سمنانی بوده و در مجالس شادمانی،عروسی یا موقعیت های کاری مشخص مانند کوبیدن خوشه های گندم و یا یک موقعیت زمانی خاص،مورد استفاده قرار می گرفته،ترانه هایی همچون”عمه گرگا”، “خرمن گولو”، ” آپوسته” جزء این دسته از موسیقی مرسوم در شهر سمنان می باشد.
مطالب بالا برگرفته از این منابع می باشد.
