تولید گلیم دارای سابقه‌ای بسیار طولانی است. به گونه‌ای که این دست‌بافته به عنوان نخستین زیرانداز بشر شناخته می‌شود.
بافت این زیرانداز در ابتدا بسیار ساده انجام می‌شده اما با گذر زمان و در طول تاریخ با تغییراتی همراه شده و به شکل امروزی خود درآمده است.
گلیم به شیوه‌ای آسان‌تر نسبت به قالی بافته می‌شود و به همین دلیل قیمت ارزان‌تری نیز دارد.
روستانشینان و عشایر در شهرستان‌های گرمسار، سمنان و روستاهای کندو، خیج و رضا آباد شاهرود بیشترین تولید گلیم را در سطح استان سمنان دارند.
خوشبختانه بستر صادرات گلیم مدتی است فراهم شده و با استقبال خوبی در آن‌سوی مرزها رو به رو شده است.
بافتن گلیم معمولاً آسان‌تر از قالی و قالیچه است و مردم استان سمنان به عنوان زیرانداز از آن استفاده می‌کنند. گلیم‌ها را از نظر طرح می‌توان به ساده‌باف و نقش دار و از نظر جنس به گلیم‌های پنبه‌ای و پشمی تقسیم کرد.
برای تهیه یک گلیم به ابعاد ۳×۵/۱ متر، نه کیلوگرم نخ رنگارنگ، دو کیلوگرم نخ پنبه ای یا پشمی لازم است. بافتن چنین گلیمی توسط یک نفر در مدت یک ماه انجام می‌شود.
گلیم نسبت به قالی دارای برتری‌هایی به شرح زیر است:
۱- نسبت به قالی سبک تر است.
۲- در هنگام باربندی فضای کمتری اشغال می‌کند.
۳- در زمان کمتری می‌تواند در قشلاق یا ییلاق بافته می‌شود.
۴- بافت گلیم ساده‌تر بوده و به مهارت کمتری نیاز دارد.
مهمترین نقوش گلیم‌های عشایر الیکایی عبارتند از: باربندی، اروفی، شیرازی، گلیم‌های ساده شامل رنگی (هفت رنگ) و ساده و دو رنگ (سفید و سیاه) است.
